Meek, Oh Why? - Niby księżniczka, niby buc

"Niby księżniczka, niby buc Niby wewnętrzny buc, niby księżniczka cóż, tym razem nazwę to inaczej nim opadnie kurz. W duszy przewlekły ból, męczy jak w bucie piach. Niby wewnętrzny buc, męczy jak w bucie piach. Niby księżniczka więc, powinien zginąć smok, ale zachował łeb, no bo akurat spał. Niby wewnętrzny buc, niby księżniczka cóż, tym razem nazwę to inaczej choć znam mało słów. Niby wewnętrzny buc, lecz to niewinny duch, to tylko czworo oczu będących zwierciadłem dusz. W duszach przewlekły ból, męczy jak w bucie piach, po wszystkim tylko nic, a w tej nicości ja. Niby to tylko dzień, niby to tylko dwa, tym razem jednak trwały wieki choć zleciały jak, w małej klepsydrze piach, albo w przepaści głaz, teraz czuję się sam, tak jak w przepaści głaz. Niby wewnętrzny buc, męczy jak w bucie piach, ale zachował łeb, no bo akurat spał, taniego wina woń, nie obudziła go, kiedy buc dalej spał, budził się we mnie smok. Powinien stracić łeb, ale zachował go, bo napisałaś nazajutrz przedłużając mu los. W duszy przewlekły ból, męczy jak w bucie piach, po wszystkim tylko nic, w nicości Ty i ja. Nie mówię nic, nie widzę nic, a kiedy idzie obok tłumię w swoim wnętrzu krzyk. Nie mówię nic, i nie chcę widzieć nic, zakładam buty by na spacer po ich życiu wyjść. Nie mówię nic, nie widzę nic, nie lubię tych spacerów miewam po nich dziwne sny. Nie mówię nic, i nie chcę widzieć nic, chciałbym całować klamkę, nim znów otworzę drzwi. A jednak poszła z nim, po tym mnie rozpoznasz dziś, że rośnie jak na drożdżach nic."