Break.pl zawiera Taniec zawiera Popping

Popping

POPPING - terminologia i historia

Poppin powstał na przełomie lat 60-tych i 70-tych. Ciężko jest dokładnie stwierdzić, gdzie i kiedy powstał, wiadomo natomiast, że jego początki miały miejsce w stanie Kalifornia w takich miastach jak San Fransisco, Sacramento, Los Angeles, Fresno, Pomona, Oakland i nie tylko.

Na pewno największy wkład w promowanie tego tańca miała grupa Electric Boogaloos, która zawdzięcza swoją sławę dzięki występowi w programie Soul Train. Założyciel tej grupy Boogaloo Sam (Fresno) jak twierdzi jest twórcą Popping’u i Boogaloo, a także połączył z nimi inne style tworząc Electric Boog Style.

Dziś w dobie internetu wiadomo o wcześniejszych przejawach Poppingu, między innymi przed Electric Boogaloos istniała już grupa Demons Of The Mind aka Medea Sirkas.

Każdy z pionierów posiada własną wersje historii popping’u. Między innymi dlatego, że Popping staje się bardzo popularny, więc i dochodowy. Prawdopodobnie stąd spory o to kto był pierwszy. Najlepiej do każdej wersji podejść z dystansem, co nie zmienia faktu, że każdą historię warto zgłębiać.

Popping tak jak większość stylów powstałych w tamtych czasach (Tutting, Robot, Strutting, Waving itd.) w pierwszej fazie był „samodzielnym” tańcem.

Popping polegał wtedy wyłącznie na wykonywaniu Pop’a w różnych pozycjach. Dopiero później połączył takie style jak Boogaloo, Tutting, Waving, Puppet,Gliding itd. To właśnie Popping stał się tym parasolem ze względu na to, że jego podstawa (Pop) może być wykonywana w każdym innym stylu, jest wspólnym mianownikiem łączącym Popping z innymi stylami.

Electric Boogie - termin powstały w Nowym Yorku. Nowojorczycy zainspirowani pokazami Electric Bogaloos chcąc tańczyć podobnie, stworzyli swoją wersję Poppingu. Wbrew opiniom niektórych taniec ten istnieje, charakteryzuje się shoulder pop’em (pop powstały w wyniku mocnego opuszczania barków), wavingiem i robotem. Najczęściej preferowana muzyka w Electric Boogie to Electro i Electro Funk. Mr Wiggles wypowiadając się na temat „Electric Boogie” mówi, że Boogie oznaczało kiepskie Boogaloo.

Poplockin’ (poplock) - Termin pochodzący z Kaliforni potocznie używany do nazywania Poppingu. Termin nie oznacza połączonego Poppingu z Lockingiem. Bardziej odnoszący się do „surowego” Popping’u prosto z ulic zachodniego wybrzeża.

Funkstyles - nazwa wspólna łącząca Locking i Popping jako dziedzinę taneczną, która wywodzi się z kultury funkowej. Można ją porównać do nazwy "Taniec Towarzyski" ponieważ tak samo określa kilka stylów tanecznych (Walc, Samba, Rumba).

W latach 80-tych kiedy taniec uliczny stawał się bardzo popularny, media często używały nieprawidłowej nazwy "breakdancing" jako parasola pod którym kryły się wszystkie streetdance'owe style tańca które widzieli na oczy. Wielu ludzi nie wiedziało co było w obrębie tych stylów, istniejących odmiennych subkultur, każdej z własnymi tożsamościami. Nazwa powstała w 1999 roku, wymyślona przez Poppin Pete'a, który irytował się nazywaniem Lockingu i Poppingu Break Dance'em. Koncepcja tej nazwy została także zaakceptowana przez Boogaloo Sam'a i Don Campbell'a. Breakdancing albo bardziej poprawnie B-Boying ma swoje korzenie na wschodnim wybrzeżu USA. Popping i Locking są to style stworzone na zachodnim wybrzeżu USA podczas ery Funk'u. Termin Funkstyles wymyślono po to, by dać temu co się pod tym kryje własną tożsamość, aby korzenie tego tańca miały być wciąż uznawane jako czysty funk.

NA CZYM POLEGA POPPING I INNE STYLE

Pop - jest to szybkie spięcie i rozluźnienie mięśni w rytm muzyki, tworząc efekt szarpnięcia na ciele poppera. Popping koncentruje się na różnych partiach ciała tworząc warianty w rodzaju: arm pops (pop ręką), leg pops (pop nogami), chest pops (pop klatką piersiową), neck pops (pop szyją). Łącząc warianty sprawiamy, że szarpnięcia są bardziej wyraziste (Hitting). Aby osiągnąć silniejsze pop'y musimy pamiętać o używaniu dolnej i górnej części ciała jednocześnie. Jeśli chcesz, aby Twój pop miał mocny wyraz, najprostszą radą jest stałe ćwiczenia Pop’a w różnych pozycjach. Zaczynając od jednej partii ciała dodając kolejne, szybko można zauważyć lepszy efekt i z czasem co raz większą swobodę przy robieniu Pop’a wszystkimi partiami mięśni jednocześnie i w każdej pozycji. Oczywiście pompki itp. ćwiczenia także mogą pomóc.

Zwykle, Pop'y przedstawia się w regularnych odstępach czasu w rytm muzyki, powoduje to, że taniec wydaje się bardzo rytmiczny i naturalny. Wspólna technika przejść między pozycjami (pop + stop) nosi nazwę "dime stop", mocno używana w "robocie", która zasadniczo oznacza kończenie ruchu nagłym zatrzymaniem, po zrobieniu pop'a. Ruchy i techniki używane w Popping’u generalnie skupiają się na ostrych kontrastach, od bycia robotem, przez sztywność i duże rozluźnienie do płynności. W przeciwieństwie do B-Boyingu i ruchów w większości wykonywanych w "parterze", Popping przedstawia tancerza najczęściej w pozycji stojącej, ale również gdy tancerz schodzi do parteru na kolana i nie tylko (ground moves).

Rozróżniamy różne tempa wykonywania popów np. dime stop wykonywany "na dwa" (clap), double pop na raz i dwa w tej samej pozycji, single pop na raz i dwa w dwóch różnych pozycjach, double pops - przyśpieszona forma double popa.

Boogaloo/Boog Style

 Jest luźnym i płynnym stylem próbującym dawać wrażenie odczucia braku kości w ciele, częściowo zainspirowany przez filmy i kreskówki. Polega na kolistych obrotach rożnych części ciała, tak zwanych Boogaloo Rolls i izolacji i sekcjonowania, np. odseparowanie klatki piersiowej od bioder. Połączenie Boogaloo z Poppingiem staje się Electric Boogaloo, czyli sygnaturą grupy Electric Boogaloos. 

Podstawy Electric Boog Style:

  • Pop - spinanie i rozluźnianie mięśni w rytm muzyki. Pop możemy zrobić dosłownie każdą częścią ciała, w której jesteśmy w stanie napiąć mięśnie.
  • Fresno - podstawowy ruch Popping'u. We Fresno, tancerz porusza się (przesuwa) z boku na bok, przenosząc ciężar ciała z jednej nogi na drugą robiąc "pop".
  • Body Rolls (Total Boogaloo) - okrężne ruchy całego ciała po koleji, od głowy do nóg i od nóg do głowy.
  • Head Rolls - okrężne ruchy głową.
  • Leg Rolls - okrężne ruchy nóg.
  • Cheast Rolls - okrężne ruchy klatki piersiowej
  • Crazy legs - styl skupiający sie na szybkim przesuwaniu nóg, obrotów kolan i skręcanie stóp. Opracowany w latach 1980-81 przez Popin' Pete, zainspirowany szybkim stylem footwork’u b-boy'a Crazy Legs'a z Rock Steady Crew.
  • Neck-o-flex - technika, w której tancerz obraca się wokół własnej osi, skręcając głowę np w lewo(zatrzymując ja w tej pozycji) i dociąga resztę ciała za nią w tym samym kierunku, izolując głowę. Szyja w momencie skręcenia zachowuje się jak skręcony kawałek gumy, próbujący wrócić do swojej pierwotnej pozycji. Jak w każdym flex’ie chodzi o izolowany obrót, w przypadku Neck-o-flex’a chodzi o rozdzielenie ciała za pomocą szyi.
  • Twist-o-flex - technika, w której tancerz jako jakby manekin tworzy nie naturalne wrażenie łączenia ciała poprzez przesuwanie i skręcanie rozmaitych części ciała w konkretne sekwencje. Nie skręcane części ciała muszą pozostawać w bez ruchu. Najprostszą formą Twist-o-flex’a może być skręcenie górnej części ciała (od pasa w górę) w jednym ruchu i dołączenia reszty ciała w drugim ruchu.
  • Master Flex - technika, w której tancerz izolując części swojego ciało sukcesywnie obracając się o 180 stopni. Na przykład: zaczynamy od kroku do przodu lewą nogą, głowa, a następnie ramiona skręcają się o 90 stopni w prawo, potem nogi o 180 stopni i znów głowa, a następnie ramiona o 90 stopni. Tym sposobem obróciliśmy nasze ciało do tyłu używając izolacji.
  • Walk-out - technika w której tancerz porusza sie z punktu A do punktu B w specyficzny sposób tzn. robiąc długi krok do przodu, czasem po wykonaniu kroku, noga, która została wyciągnięta do przodu przesuwana jest na bok o 90stopni , robiąc szeroki łuk. Dokładniej można to zobaczyć w filmie "History od moves Electric Boogaloo” w 40 sekundzie filmu. Jak sama nazwa wskazuje Walk Out jest po prostu wyjściem. Przy tym kroku warto wspomnieć o ruchu o nazwie Lurch. Jest on inspirowany postacią z bajki/filmu „Rodzina Adamsów”. Lurch to postać lokaja z wyciągniętą głową do przodu. Stąd też można zauważyć u Electric Boogaloos charakterystyczny ruch głową podczas wykonywania Walk Out’a.
  • Old Man - ruch imitujący sposób poruszania się staruszka. Ciało podzielone jest na dwie części (nogi i tułów) i poruszamy się na bok najpierw przenosząc jedną część ciała, a następie drugą.
  • Bottom first - Ruch polegający na przekręceniu dolnej części ciała (nóg i bioder), które w rezultacie pociągną za sobą górną część ciała.

Inne style:

  • Air posing - Każda poza jest wykonywana dwa razy, a pop odbija nasze ruchy, nasze ciało zachowuje się jakbyśmy się poruszali się na księżycu.
  • Animation - styl, zainspirowany filmami z lat 70' i 80' (specyficzne ruchy animowanych potworów, gdy nie było jeszcze efektów specjalnych) np. Terminator z 1984 (szkielet cyborga), filmy z Sindbadem z 1958, 1973 i 1977 (wszystkie potwory). Technika, której używano przy tych filmach (claymation) polegała na robieniu zdjęć postaciom, które po każdy zdjęciu były poruszane (podobny rezultat można stworzyć samemu rysując obrazki na rogu zeszytu) stąd brak płynności w poruszaniu się tych postaci na filmach. Moim osobisty zdaniem w animation ważne są dwie rzeczy: przede wszystkim zatrzymanie jednego ruchu powoduje pobudzenie drugiego ruchu, a drugą istotną rzeczą są mocno wyizolowane „klatkowane” drobne ruchy. Połączenie tych dwóch rzeczy w różnych kombinacjach może dać wam dobry efekt. Przedstawicielem tego stylu bez zwątpienia jest Pop'n'Taco.
    Kilka inspiracji: http://www.youtube.com/watch?v=5yYeZMx1Y7U, http://www.youtube.com/watch?v=a77pycC78Q0, http://www.youtube.com/watch?v=03k8di93r5Q, http://www.youtube.com/watch?v=fdgY9vgRcRw, http://www.youtube.com/watch?v=zBtAO4dYL98, http://www.youtube.com/watch?v=rD0cRsIsVrE
  • Bopping - zmodyfikowany przez Boppin' Andre styl robota. Charakteryzuje się Bounce Stopem (zatrzymanie z odbiciem ruchu, podobnie jak piłka puszczona samowolnie, z każdym uderzeniem co raz słabiej się odbija).
  • Dime stopping - technika używana w stylu robot. Jest to po prostu zatrzymanie.
  • Filmore - styl stworzony w 1970 r. w San Francisco. Styl polega na ciągłym wyciąganiu prostych rąk na boki. Bardzo dobrze wytłumaczony i pokazany w filmie "Oldschool Dictionary"
  • Float - technika poruszania polegająca na poruszaniu się na palcach stopy i piętach w poprzek parkietu dając wrażenie nie naturalnego przesuwania w bok. Po każdym ruchu zamieniamy stopy pozycjami „palce-pięty, pięty-palce”
  • Gliding - używa technik z floatingu, ale także dodaje pchnięcia i ciągnięcia stóp lekko nad parkietem, tworząc większą iluzję gładkiego sunięcia po parkiecie. Gliding może być przedstawiany w różny sposób, ale w większości są to glidy na boki lub po kole. Każdy kojący na pewno back slide’a którego robił Michael Jackson.
  • Ground moves - wszystko to co zrobimy schodząc na dół, na kolana, kładąc się, czy siadając
  • Puppet - styl imitujący ruchy kukiełki lub marionetki, która sterowana jest za pomocą sznurków przyczepionych do jej kończyn.
  • Robot/botting - styl imitujący taniec robota lub manekina. W wykonywaniu tego stylu należy bardzo dobrze umieć odizolować poszczególne części ciała i poruszać tylko wybranymi. Każdy ruch powinien dawać nam wrażenie, że ciało tancerza jest natury mechanicznej i że porusza się jak robot.
  • Saccin - styl polegający na cięgłej zamianie nóg, stojąc w jednym miejscu.
  • Scarecrow - styl imitujący postać stracha na wróble z filmu Czarnoksiężnik z krainy Oz. Stworzony przez Boogaloo Sam'a w 1977 roku. Skupia się na rozciągniętych ramionach i zesztywniałych pozach kontrastujących z luźnymi dłońmi i nogami.
  • Shadow box - styl stworzony w 1999 r. przez Skeeter'a Rabbita. Inspiracją w tym stylu był film Kung Fu, gdzie bohater ćwiczył swoje ciosy, tak jakby walczył ze swoim cieniem. Pokazany w filmie "Oldschool Dictionary".
  • Sleepy Style - styl stworzony przez Poppin Pete w 1997r. Pete tańczył w swoim pokoju hotelowym w LA i był juz nieco zmęczony i dla żartów zaczął imitować ruchy zmęczonego, śpiącego człowieka w tańcu.
  • Slow motion - styl polegający na poruszaniu się bardzo powoli co po dopracowaniu daje iluzje jakbyśmy oglądali film w zwolnionym tempie. Bardzo ważne jest, aby wszystko w slow motion co wykonujemy było naturalne, tak by w sytuacji przyśpieszenia nagrania z slow motion nasze ruchy wyglądały by całkowicie normalnie.
  • Spotting - styl polegający na zmianie punktu, w który patrzymy.
  • Strobing - styl dający wrażenie jakby tancerz poruszał sie przy świetle stroboskopowym. Wykonywany jest bez Pop’a.
  • Snaking - styl stworzony w 1980 r, przedstawia ruchy przypominające ruchy węża. Elementem tego stylu jest niewątpliwie Cobra - ruch imitujący ruchy kobry. Dobrze jest to widoczne na filmie z Poppin Taco - "Cobra".
  • Strutting - dość sztywny styl ze względu na to, że większość ruchów zaczynamy z pozycji „na baczność” i po wykonaniu jednej lub więcej póz, do niej wracamy. Strutting często wykonywany jest w grupie sekwencjami. Z tym stylem każdy powinien kojarzy grupę Demons Of The Mind aka Medea Sirkas.
  • Ticking - dynamiczne, bardzo krótkie zacięcia rękami, tułowiem, szyją. styl w którym tancerz robi "pop" w krótkich odstępach czasu, generalnie dwa razy szybciej niż zwykle w rytm Hi-hat’u.
  • Toyman - bazuje na ruchach zabawek takich jak G.I.Joe czy Major Matt Mason, opracowany przez starego członka Electric Boogaloos zwanego Toyman Skeet. Proste kąty miedzy rozciągniętymi ramionami mają symulować ograniczony ruch. Zabawki te miały ograniczone ruchy, ze względu na to, że ich ciała zginały się w prosty sposób tylko w kilku miejscach.
  • Tutting/King Tut -zainspirowany egipskimi hieroglifami. Polega na ułożeniu rąk i łokci tak jak na egipskich malowidłach, pod kątem 90 stopni.
  • Waving - styl stworzony w 1982r. Podstawą tego stylu jest Wave. Wave możemy wykonywać w najróżniejsze sposoby. Podstawowe fale to: Arm Wave (od dłoni do dłoni), Tidal Wave od głowy do nóg. 

W każdym stylu to od tancerza zależy co będzie robił w danej technice/flejwie. Jeśli znamy sens danego stylu to zostało nam jedynie go poczuć. Czucie jest najważniejszą podstawą większości stylów. Jeśli nie poczujesz, że jesteś robotem, twój robot będzie bez wyrazu, jeśli nie uwierzysz, że twoje ciało wisi na sznurkach i ktoś nimi steruje to nikt inny też w to nie uwierzy, jeśli nie zobaczysz, że wędruje przez Twoje ciało jakiś impuls, który tworzy falowanie, nikt inny tego nie zobaczy itd. Jeśli wiadomo już na czym polega dany styl to tylko wyobraźnia ogranicza tancerza w każdej następnej fali. Dlatego najpierw polecam uczyć się znaczenia i historii danych stylów: skąd się wzięły, ich geneza, ich twórca, sens, inspiracja, a potem je poczuć.

Style, które łączymy z Poppingiem:

  • Boogaloo,
  • Crazy legs,
  • Boogaloo hops,
  • Floating, gliding, sliding
  • Ground moves,
  • Tickin,
  • Strobin,
  • Animation,
  • Filmore,
  • King Tutin/Tuttin,
  • Finger Tutting
  • Digits,
  • Waving,
  • Snakin,
  • Hydrolix,
  • Robotin,
  • Air Posin,
  • Puppet,
  • Toyman,
  • Scare crow,
  • Shadow box,
  • Struttin,
  • Spider style,
  • Slow motion,
  • Sleepy style,
  • Spotting,
  • Drunk style,
  • Bboy style,
  • Isolation,
  • Centipede,
  • Boppin,
  • Hitting,
  • Saccin,

Dla wszystkich szukających filmów instruktażowych mogę polecić tutoriale takie jak:

  • Oldschool Dictionary
  • Mr. Wiggles Volume wszystkie części
  • Mr. Wiggles Session wszystkie części
  • Mr. Wiggles Vocab
  • Poppin Pete Basics wszystkie części
  • Skeeter Rabbit The Cure wszystkie części
  • ABM Let’s Get It Poppin’
  • Dance Style Poppin wszystkie części

Autor: Bienio

POPPING NA FORUM



© 2001 - 2024 Break.pl - Prawdziwa strona Hip-Hop'u! Zgłoś błąd | Początek strony